استاد مطهری در کتاب حق و باطل جملاتی به این مضمون نوشته اند:از کودکی همیشه این سوال برایم مطرح بود که چرا قطار تا وقتی ایستاده است کسی به او سنگ نمی زنداما وقتی به راه افتاد سنگباران می شود.
این معما برایم بود تا وقتی که بزرگ شدم و وارد اجتماع شدم دیدم این قانون کلی زندگی ما ایرانیان است که هر کسی و هر چیزی تا وقتی که ساکن است مورد احترام است.تا ساکت است مورد تعظیم و تعجیل است اما همین که به راه افتاد و یک قدم برداشت نه تنها کسی کمکش نمیکند بلکه سنگ است که به طرف او پرتاپ می شود و این نشانه یک جامعه مرده است.ولی یک جامعه زنده فقط برای کسانی احترام قائل است که :متکلم هستند نه ساکت
متحرکند نه ساکن
باخبرترند نه بی خبرتر.