همین نزدیکی ها .همین حول وحوش یه دنیای عجیب و غریب وجود داره .دنیایی از وجدانهای خفته و ساختمونای رنگی و دلای سنگی.تو دنیای قصه ما هر کی قدش بلند تره . صداش کلفت تره .زورش هم بیشتره.یه ترازو هست که هیچ وقت میزون نیست .همیشه کفه سنگین مال آدمای گردن کلفته.این آدما از صبح تا شب دستشون تو جیبه و با قیافه حق به جانب امر و نهی می کنند .از اون طرف آدمایی هستند که گردنشون از مو هم باریکتره و از کله سحر تا بوق سگ کار می کنند و اما بازم کسی ازشون راضی نیست .همه ازشون انتظار دارند که فقط کار کنند .یه بیگاری تمام عیار.زیر آسمون این دنیا هر کی هر کیه .یکی دیر می آد زود میره .یکی هم نمی یاد.یکی خو دشو به تمارض می زنه.یکی از بیکاری سماق می مکه و یکی هم معلق می زنه و یکی هم داره خفه می شه .یکی وقت دزدی می کنه و یکی هم جا نماز آب می کشه و یکی هم مار خورده و افعی شده .و اما آدم بزرگ این سرزمین تو خواب خرگوشی به سر می بره و دور و برش پره از سوگلی .شب خواب می بینه و صبح خوابشو تعبیر می کنه اونم واسه آدمای گردن باریک .همش می گه من من .....انگار سوزنش رو من گیر کرده .تنازع بقاء اینجا حرف اولو می زنه .کسی واسه انسانیت تره هم خورد نمی کنه اصلا انسانیت کیلویی چند ؟ آره آخر دنیا که می گن همی جاست...........